ไม่ต้องห่วงกูดอกกูบอกแล้ว เมืองแก้วเป็นบ้านอยู่กูสุขสันต์ สูจินำร้องไห่ทำไมกัน บอกลูกหลานให้สบายใจทุกคน บุญของกูกูทำไว้ใช้ไม่หมด แสนล้านโกฏิมันมากมายในกุศล เป็นสวรรค์ชั้นที่เจ็ดเกศกมล กูหลุดพ้นจากโลภหลงจึงตรงไป ถ้ารักกู คิดถึงกู ฟังกูบอก หนทางออกกูแนะนำจำไห่ได้ หนึ่งทำดีอย่าทำชั่วมั่วอบาย มึงจะได้ปะกูอยู่วิมาน จงขยันไห่ทานกันบ่อยๆ วันละเล็ก วันละน้อยได้ทั้งนั่น ขยันทำกันบ่อยๆค่อยเบิกบาน กูจิไปสร้างวิมานคอยพวกมึง สูอยากได้อะไรในภพหน่า ทั่งแก้วแหวนเงินตรามาทั่วถึง ถ่าอยากได้ต้องไห่ก่อนดอกเด่มึง คิดให้ซึ่งคำกูสอนอย่านอนใจ คิดถึงกู อยากเห็นกู มาหากู ต้องทำตามคำที่กูเคยบอกไว้ จงละชั่วมาทำดีซะไวไว สูรู้ไหมนรกมี สวรรค์มี ไห่รักกัน เมตตากัน สงสารกัน อย่าได้ฆ่าอย่าได้ฟันกันเป็นผี สนองบาปกัปกัลป์นานเต็มที เวลานี้มันเหลือน้อยอย่าถอยใจ จงเร่งทำความดีเดี๋ยวนี้เถิด จะได้เกิดพบปะกันอีกใหม่ หลวงพ่อจะคอยพวกสูอยู่ไม่ไกล อยากได้วิมานชั้นไหนบอกกูมา ให้พวกสูดูกูเป็นตัวอย่าง ตอนกูอยู่กูกะสร่างจนทั่วหล้า ใครมาขอกูกะไห่ใจเมตตา ไม่เห็นว่าเก็บเอาไว้ใช้พอแดง มีเพียงเหรียญบาทยัดใส่ปาก พอตายจากสัปเหร่อถือคอยยื้อแย่ง เห็นมีใครเอาไปได้สักใบแดง เป็นเรื่องการปรุงแต่งว่าเงินตรา ทำกุศลช่วยเหลือคนให้มีสุข เขาผ่อนคลายหายทุกข์ตามยถา จะเป็นพลังผลักดันตามกันมา จงเชื่อคำข้าจะสุขขีดีทุกคน ไม่ต้องร้องตามกูดอกกูบอกก่อน กูพักผ่อนอย่างสบายไม่สับสน ไม่ต้องห่วงกูดอกบอกทุกคน อย่ากังวลทางกูไปจะไม่ดี พากันทำดวงใจให้รื่นเริง จะจัดงานบันเทิงกะได้ให้เต็มที่ จะไปยุ่งยากอะไรกูไปดี บุญกูมีไอ้อย่างมากหลากประมาณ ทั้งตับไตไส่พุงดีมุ้งม้าม กูก็ทำบริจาคเป็นหลักฐาน ให้นักเรียนมันเรียนรู้อยู่ทั่วกัน เป็นประโยชน์มหาศาลการวิชา เอาความรู่จักร่างกูเป็นครูบอก กูไม่ห่วงมันดอกกองสังขาร์ ตายกะเผาเน่ากะฝังสังขารา อนิจจามันสูญเปล่าบ่าวหรือนาย ลูกหลานเอยฟังเฉลยของกูแล้ว จงตั้งใจไห่แน่แน่วอย่าแหนงหน่าย จะไปร้องพิไรร่ำทำอะไร กูไปสบายไร้ทุกข์แล้วลูกหลายเอ้ย...." คุณูปการคุณงามความดีของพระเดชพระคุณพระเทพวิทยาคม (หลวงปู่คูณ ปริสุทโธ) อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๑ อดีตเจ้าอาวาสวัดบ้านไร่ ต.กุดพิมาน อ.ด่านขุนทด จ.นครราชสีมา จะอยู่ในใจคนโคราชและคนไทยจนชั่วลูกชั่วหลาน ทานบารมี สละได้ทุกอย่างแม้กระทั่งสังขารร่างกาย ทุกคำสอน ทุกการกระทำ เป็นแบบอย่างให้อนุชนคนรุ่นหลังได้น้อมนำมาประพฤติปฏิบัติ น้อมกราบส่งหลวงปู่สู่แดนนิพ

 ไม่ต้องห่วงกูดอกกูบอกแล้ว

เมืองแก้วเป็นบ้านอยู่กูสุขสันต์
สูจินำร้องไห่ทำไมกัน
บอกลูกหลานให้สบายใจทุกคน
บุญของกูกูทำไว้ใช้ไม่หมด
แสนล้านโกฏิมันมากมายในกุศล
เป็นสวรรค์ชั้นที่เจ็ดเกศกมล
กูหลุดพ้นจากโลภหลงจึงตรงไป
ถ้ารักกู คิดถึงกู ฟังกูบอก
หนทางออกกูแนะนำจำไห่ได้
หนึ่งทำดีอย่าทำชั่วมั่วอบาย
มึงจะได้ปะกูอยู่วิมาน
จงขยันไห่ทานกันบ่อยๆ
วันละเล็ก วันละน้อยได้ทั้งนั่น
ขยันทำกันบ่อยๆค่อยเบิกบาน
กูจิไปสร้างวิมานคอยพวกมึง
สูอยากได้อะไรในภพหน่า
ทั่งแก้วแหวนเงินตรามาทั่วถึง
ถ่าอยากได้ต้องไห่ก่อนดอกเด่มึง
คิดให้ซึ่งคำกูสอนอย่านอนใจ
คิดถึงกู อยากเห็นกู มาหากู
ต้องทำตามคำที่กูเคยบอกไว้
จงละชั่วมาทำดีซะไวไว
สูรู้ไหมนรกมี สวรรค์มี
ไห่รักกัน เมตตากัน สงสารกัน
อย่าได้ฆ่าอย่าได้ฟันกันเป็นผี
สนองบาปกัปกัลป์นานเต็มที
เวลานี้มันเหลือน้อยอย่าถอยใจ
จงเร่งทำความดีเดี๋ยวนี้เถิด
จะได้เกิดพบปะกันอีกใหม่
หลวงพ่อจะคอยพวกสูอยู่ไม่ไกล
อยากได้วิมานชั้นไหนบอกกูมา
ให้พวกสูดูกูเป็นตัวอย่าง
ตอนกูอยู่กูกะสร่างจนทั่วหล้า
ใครมาขอกูกะไห่ใจเมตตา
ไม่เห็นว่าเก็บเอาไว้ใช้พอแดง
มีเพียงเหรียญบาทยัดใส่ปาก
พอตายจากสัปเหร่อถือคอยยื้อแย่ง
เห็นมีใครเอาไปได้สักใบแดง
เป็นเรื่องการปรุงแต่งว่าเงินตรา
ทำกุศลช่วยเหลือคนให้มีสุข
เขาผ่อนคลายหายทุกข์ตามยถา
จะเป็นพลังผลักดันตามกันมา
จงเชื่อคำข้าจะสุขขีดีทุกคน
ไม่ต้องร้องตามกูดอกกูบอกก่อน
กูพักผ่อนอย่างสบายไม่สับสน
ไม่ต้องห่วงกูดอกบอกทุกคน
อย่ากังวลทางกูไปจะไม่ดี
พากันทำดวงใจให้รื่นเริง
จะจัดงานบันเทิงกะได้ให้เต็มที่
จะไปยุ่งยากอะไรกูไปดี
บุญกูมีไอ้อย่างมากหลากประมาณ
ทั้งตับไตไส่พุงดีมุ้งม้าม
กูก็ทำบริจาคเป็นหลักฐาน
ให้นักเรียนมันเรียนรู้อยู่ทั่วกัน
เป็นประโยชน์มหาศาลการวิชา
เอาความรู่จักร่างกูเป็นครูบอก
กูไม่ห่วงมันดอกกองสังขาร์
ตายกะเผาเน่ากะฝังสังขารา
อนิจจามันสูญเปล่าบ่าวหรือนาย
ลูกหลานเอยฟังเฉลยของกูแล้ว
จงตั้งใจไห่แน่แน่วอย่าแหนงหน่าย
จะไปร้องพิไรร่ำทำอะไร
กูไปสบายไร้ทุกข์แล้วลูกหลายเอ้ย...."

คุณูปการคุณงามความดีของพระเดชพระคุณพระเทพวิทยาคม (หลวงปู่คูณ ปริสุทโธ) อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๑ อดีตเจ้าอาวาสวัดบ้านไร่ ต.กุดพิมาน อ.ด่านขุนทด จ.นครราชสีมา จะอยู่ในใจคนโคราชและคนไทยจนชั่วลูกชั่วหลาน ทานบารมี สละได้ทุกอย่างแม้กระทั่งสังขารร่างกาย ทุกคำสอน ทุกการกระทำ เป็นแบบอย่างให้อนุชนคนรุ่นหลังได้น้อมนำมาประพฤติปฏิบัติ

น้อมกราบส่งหลวงปู่สู่แดนนิพ